27 września 2018 Księżyc przebywał w gwiazdozbiorze Wieloryba i doszło do zakrycia słabej gwiazdki (czwartej wielkości) 73 Cet, znanej też jako Dzeta 2 Wieloryba. Jest oddalona o prawie 200 lat świetlnych. Obraz urozmaicały dość rzadkie i szybko płynące chmurki, które ostatecznie nie przeszkodziły obserwacji.
Pogoda dopisała i udało się naświetlić wyjście gwiazdki Omikron Sagittarius zza tarczy Księżyca o godzinie 20:41.
Obraz Księżyca jest bardzo przejaśniony z powodu dużej różnicy widomej jasności, ale innego wyjścia przy takich zdjęciach nie ma. Pierwsze z nich jest kadrem z nagranego filmu, który dopiero będzie obrabiany a gwiazda jest tam wyróżniona dla ułatwienia czerwonym kolorem.
O wpół do czwartej rano (czy w nocy jak wolą niektórzy) Księżyc wschodził pod latarnią. Dzisiaj o 7.31 przejdzie przez apogeum, tzn. najdalszy od Ziemi punkt swojej orbity – 404150,6 km. Było też zakrycie gwiazdy Pi Sagittarius, które zakończyło się ok. 5.40
23. lutego mieliśmy okazję podziwiać kolejne zakrycie Aldebarana, które zaczęło się tuż o godzinie osiemnastej, na jeszcze prawie jasnym niebie.
Do brzegowego zakrycia doszło 30 grudnia 2017 po północy. Niestety ze względu na duże różnice jasności Ksieżyca i gwiazdy samego finału zjawiska nie udało mi się już złapać.
Ta słaba, praktycznie niewidoczna gołym okiem gwiazdka za chwilę schowa się za tarczą jaśniejszego dzisiaj prawie 400 mln razy Księżyca. Nie ma nawet swojej nazwy tylko numer. Jednak gdybyśmy ją zobaczyli z tej odległości co Księżyc, byłby to ostatni widok w naszym życiu. Znajduje się ona w odległości 458 lat świetlnych od Ziemi i wcale nie jest taka słaba, jak się na zdjęciu wydaje.
29 sierpnia w godzinach wieczornych mieliśmy okazję podzwiać przejście gwiazdki z Wężownika nad tarczą Księżyca. Ze względu na różnice jasności i odległości umieszczenie ich obu na jednych obrazie nie może się odbyć bez straty jakości, szczególnie na sprzęcie amatorskim.
Jednak zjawiska takie, podobnie jak zakrycia, są zawsze widowiskowe.
9 listopada 2016 w pobliżu Księżyca mogliśmy podziwiać Lambdę Wodnika.
Sam moment zakrycia Neptuna, który ma jasność między 7-8 magnitudo jest trudny do uchwycenia, szczególnie sprzętem amatorskim. Jednak okres po zakryciu można wykorzystać do lokalizacji Neptuna, szczególnie, że gwiazdy z którymi można by go w tym obszarze pomylić, są zbyt słabe na ujęcie ich jednocześnie na zdjęciu. Tak więc w końcu udało się po raz pierwszy w życiu zrobić zdjęcie Neptunowi i zobaczyć go w teleskopie.
Aldebaran „leży” na trasie Księżyca i od czasu do czasu doznaje zakrycia, które ze względu na dość dużą jasność gwiazdy jest bardzo widowiskowe. Dzień przed wigilią świąt BN 2015 roku mieliśmy okazję podziwiać coś takiego. Udało się nawet sfilmować moment wyjścia Aldebarana z zakrycia.