Dzisiaj Wenus była co nieco molestowana przez Regulusa, główną gwiazdę Byka. Ten jednak z wyglądu na niebie nie dorównuje jej jasnością, chociaż wiadomo, że jest daleko – 77 lat świetlnych i wyjątkowo młody, zaledwie kilka milionów lat. Nie ma co porównywać z wiekiem Słońca – 4,5 miliarda lat. Za to Regulus jest dużo cięższy od Słońca, prawie 4 razy.
16 czerwca w Niechorzu pogoda była niespecjalna, ale bliskie spotkanie Wenus i Księżyca ledwo po nowiu jakoś udało się zaobserwować.
Po czterech dniach pogodowej przerwy niebo odzyskuje trochę przejrzystości i dzisiaj noc już praktycznie bezksiężycowa będzie sprzyjała obserwacji Jowisza, potem Saturna. Wenus właśnie zachodzi.
Zgodnie z wczorajszą zapowiedzią dzisiaj światło popielate Księżyca było o wiele lepiej widoczne niż wczoraj. Na dodatek Księżyc minął się ze słabą gwiazdką podwójną gwiazdozbioru Byka, niewidoczną gołym okiem. Księżyc dzisiaj znajdował się pomiędzy Wenus a Aldebaranem a jutro wchodzi w gwiazdozbiór Bliźniąt (Gemini).
W kwietniu nic lepszego się już nie zobaczy. Ponad rok czekania na kolejny jednodniowy Księżyc, który dzień po nowiu mając 3,4% oświetlenia pokazał się na krótko po zachodzie Słońca. Udało się wyodrębnić światło popielate, czyli światło słoneczne odbite od Ziemi a następnie od nieoświetlonej przez Słońce tarczy Księżyca. W najbliższych dniach powinno być lepiej widoczne (także gołym okiem) gdyż Księżyc będzie coraz wyżej nad horyzontem i będzie widoczny w większych ciemnościach.
W marcu nieźle widoczny był Merkury przemykający w pobliżu Wenus a obecnie już tylko ona ozdabia zachodni wieczorny horyzont. Po północy Jowisz przyświeca na południowym wschodzie, 4 kwietnia miał nawet bliskie spotkanie z Księżycem, który już po pełni podąża w kierunku Słońca.
Dzisiaj po zachodzie Słońca nad horyzontem cienki Księżyc dwa dni po nowiu (5%) i Wenus z Merkurym. Dodatkową atrakcją było bliskie położenie gwiazdy v Psc (Ryby), która jednak gołym okiem nie była widoczna.
18 marca 2018 Merkury był w największej wschodniej elongacji od Słońca (18 st.) i można było go zobaczyć nieco powyżej zachodzącej Wenus około godziny 18.30. Towarzyszył im niezwykle słaby Księżyc (-5,2m) tuż po nowiu, który jednak na zdjęciach jest zamazany i ledwo widoczny.
Merkury i Wenus, które jeszcze cztery dni temu mieściły się w okularze teleskopu dzisiaj już w widoczny sposób idą na rozwód. Wenus na niebie zbliża się do Słońca a Merkury oddala. Za tydzień będzie w maksymalnym oddaleniu 18 stopni kątowych. Będą to najlepsze dni do jego obserwacji, o ile pogoda dopisze. Potem Merkury będzie znowu zbliżał się do Słońca i zniknie nam na jakiś czas w jego blasku.
Chyba nic lepszego w marcu się nie uda! Niecałe pięć stopni nad horyzontem bliskie spotkanie Wenus i Merkurego widoczne tylko kilka minut. Jakimś cudem kilka zdjęć udało się zrobić. Zdjęcia oczywiście marne, bo przyhoryzontalne zanieczyszczenie atmosfery robi swoje. Merkury z tego korzystał, aby ukryć przed nami swoje końskie zaloty… Nie wystraszyły go nawet przelatujące ptaki.