Obserwacje Merkurego są zawsze szczególnie utrudnione ze względu na bliskość Słońca. To jednak nie przeszkadzało już w XIX wieku wykonywać tak dokładne pomiary jego orbity, że ustalono jej szczególnie dziwne zachowanie, noszące miano ruchu peryhelium. Polega to na tym, że Merkury po pełnym obiegu Słońca nie trafia w to samo miejsce orbity a wraz z nim obraca się cała orbita.
Teoria grawitacji Newtona nie daje tutaj prawidłowych wyników parametrów orbity, które można uzyskać dopiero w Ogólnej Teorii Względności Einsteina. Był to zasadniczo pierwszy test poprawności teorii względności.
