Za 24 godziny rozpocznie się kwietniowa superpełnia, zobaczymy największy Księżyc w 2020 roku. Księżyc właśnie zbliża się do punktu orbity najbliższego Ziemi, tzw. perigeum. Pełnia kwietniowa nazywana jest różową, ale to tylko dlatego, że kwitną na różowo i niektóre drzewa i krzewy. Sam zainteresowany może mieć taki kolor do jakiego się go zmusi.
Dzisiejszy dwudniiowy Księżyc szybko podążał za Słońcem kryjąc się nie tylko pod horyzont, ale po drodze rónież w mglistych chmurkach. Wyglądał z nich tylko na chwilkę więc trzeba było na niego zwyczajnie polować. Kilka pamiątek jednak zostało.
Załączam pełną diagnozę dzisiejszego stanu naszego pacjenta. Każdy wg własnego zainteresowania może sobie coś tam wyczytać.
11 marca 2020 Księżyc pokazał swoją spłaszczoną i pomarańczową twarz. Chmury rozeszły się na kilkanaście minut tuż nad wschodnim horyzontem.
Dzisiaj Księżyc wędruje przez gwiazdozbiór Byka, który niezmiennie pojawia się w trasie jego wędrówki. Minął już Aldebarana, którego od czasu do czasu zakrywa, a którego obserwacje prowadzili astronomowie od starożytności, w tym dość szczegółowe sam Mikołaj Kopernik. Księżyc jest prawie w pierwszej kwadrze i można dzisiaj obserwować zarówno światło popielate jak i bogatą w kratery i góry granicę cienia. To właściwie ostatni taki dzień w tym miesiącu, bo od jutra Księżyc będzie coraz bardziej spuchnięty. Aż do pełni w której 9 marca przepłynie przez gwiazdozbiów Lwa.
Księżyc dzisiaj świeci na prawo i lewo próbując oślepić Oriona, który własnie góruje i dość blisko położone Plejady. Wszystkiemu z zaciekawieniem przygląda się Wenus, która nadal utrzymuje główną pozycję na południowym zachodzie. Jeszcze miesiąc i znajdzie się na tle Plejad, wtedy widok będzie niesamowity.
Księżyc dzisiaj świeżo po nowiu, zaledwie 43 godziny pokazuje niecałe 4% tarczy. Właśnie przed zachodem trwało brzegowe zakrycie jednej z gwiazd w Rybach, przez które dzisiaj sierp nasz przepływał. Jednak ze względu na zbyt jasne niebo i słabe gwiazdy zakrycia nie udało się sfotografować, dopiero fazę po zakryciu. Całe szczęście, że niebo się na tych kilka godzin wypłakało, bo znowu się zanosi.
Dzisiaj Nów – o 16.32…
O ile w czasie pełni Księżyc swoim maksymalnym blaskiem dokucza nam całą noc, o tyle w czasie pełni jest praktycznie niedostępny zwykłąej obserwacji. Chyba, że jest zaćmienie i przesłania Słońce. Wtedy możemy zobaczyć jego widoczną ale nieoświetloną stronę. Znajduje się bowiem między Ziemią a Słońcem i dzieje się to pzeważnie w dzień. To nie znaczy, że nie można tego sfotografować, NASA akurat potrafi i dlatego załączam zdjęcie. N drugim zdjęciu selfie ze Słońcem i Księżycem. Obraz rzutowany z teleskopu w czasie zaćmienia pięć lat temu.
Gdyby dzisiaj o siódmej rano rano na chwilę wyłączyć Słońce mielibyśmy niezły widok, trzy planety w jednej linii z Księżycem. O wpół do szóstej widoczny był w pobliżu Księżyca Mars, ale ja się niestety spóźniłem.Może ktoś widział? Za dwa dni, Księżyc zawędruje w okolice Jowisza i Saturna. Będzie bardzo cienki (11%) i widok będzie niesamowity. O ile pogoda pozwoli, bo będzie to bardzo nisko nad południowo wschodnim horyzontem, ok. 5.45. Tak więc poza tureckim Księżycem i widocznym jedynie na zdjęciach światłem popielatym, większych atrakcji dzisiaj nie było.
Księżyc dzisiaj już po pełni szesnastodniowy i coraz bardziej garbaty. Między 21-wszą a 22-gą przechodzi przez Perigeum, najbliższy Ziemi w danym miesiącu punkt swojej orbity. Jest to 360 461 km, liczone oczywiście od środka Ziemi. Odległość od Głogowa jest jeszcze mniejsza, bo teraz wynosi ok. 355 tysięcy kilometrów. Wynika to z tego, że znajdujemy się właśnie po nocnej stronie, z której do srebrnego globu jest o kilka tysięcy kilometrów bliżej.
W lutym na niebie niewiele atrakcji i dwie z nich mijają praktycznie dzisiaj. Śnieżna Pełnia osiągnie szczyt o 8.30 rano a więc całą noc Księżyc nie będzie jeszcze stuprocentowy. Wieczorem wysoko na południowym zachodzie Wenus, a bardzo nisko, właściwie nad dachami domów Merkury. Trzeba robić specjalnie zdjęcia żeby go dostrzec. To potrwa jeszcze ze trzy dni i potem Merkury będzie szybko zbliżał się do Słońca. Obecnie jest w tzw. elongacji wschodniej i dlatego można go zobaczyć zaraz po zachodzie Słońca. Oddalony jest na niebie od Słońca o 18 stopni na Wschód.