Dziś mija III Kwadra, a to dobra okazja by zobaczyć Księżycowe Apeniny, wiele pięknych kraterów na granicy cienia a także kratery Arystarchus i Copernicus. No i przede wszystkim można się przekonać, że Ksieżyc nie jest absolutnie gładki, jak myślano jeszcze w średniowieczu. Jednym z pierwszych, który to zobaczył patrząc w teleskop był Galileusz. Ale kiedy próbował o tym przekonać innych, oskarżany był o herezję.
Z wczorajszej Wilczej Pełni i zaćmienia półcieniowego niewiele udało się złapać. Zanim przygotowałem sprzęt, chmury szybko napłynęły i zdążyłem zaledwie kilkanaście sekund nagrać. Kto oglądał dłużej mógł nawet nie zauważyć, że jest zaćmienie, bo Księżyc w półcieniu Ziemi traci tylko trochę na blasku.
Pogoda średnia ale trzeba mieć nadzieje na poprawę bo kalendarz obserwacji na 2020 rok jest dość bogaty. Tymczasem na wieczornym niebie 1 stycznia 2020 Nowy Rok witał Księżyc i Wenus.
Chmury uniemożliwiły uchwycenie momentu zakrycia przez wschodzący Księżyc gwiazdy zmniennej pulsującej gwiazdobioru Panny (v Virgo), oddalonej od Słońca o 293 lata świetlne. Jednak po godzinie gwiazdę udało się zobaczyć po drugiej stronie Księżyca, kiedy wyszła z zakrycia. Chmury dokuczały również, ale ostatecznie coś tam widać.
Kończy się Zimna Pełnia i teraz możemy się już spodziewać tylko zimniejszych dni aż do tzw. Robaczej Pełni w marcu, kiedy zrobi się na tyle cieplej, że robaki zaczną wyłazić z ziemi aby ją podziwiać. Taka ciekawostka – poprzednia zimna pełnia była 13 grudnia dokładnie 3 lata temu…
Każda pełnia się jakoś nazywa, dzisiejsza ostatnia w roku jest pełnią zimnego Księżyca, bo zwiastowała nadejście Zimy. I prawdę mówiąc lekki mrozik już ściska, chociaż innymi laty w grudniu bywało zimniej. Ani się obejrzymy jak w styczniu będzie Wilcza [pełnia a w lutym Śnieżna. Czy wtedy wilki będą wyły do Księżyca? Być może, alej ten śnieg lutym jest trochę pewniejszy.
Dzisiejszy Księżyc idzie do pełni, która nastąpi rano, ale ze względu na mgłę nie nadaje się do oglądania. Jedynie gwiazda Aldebaran ledwo widoczna z boku jest jakąś atrakcją. A jeszcze wczoraj widok był całkiem obiecujący, Aldebaran to główna gwiazda konstelacji Byka, która leży na trasie comiesięcznej wędrówki Księżyca. Co jakiś czas następuje więc zbliżenie, a co kilka lub kilkanaście lat zakrycie. Ostatnie zakrycia były w latach 2015 – 2018 a kolejne będzie dopiero w 2034. Aldebaran jest jasną gwiazdą, bez problemu widoczną gołym okiem, odległą od nas o 67 lat świetlnych. Jest to olbrzym z karłowatym towarzyszem. Krąży wokół niego planeta 6,5 razy cięższa od Jowisza a obiega gwiazdę w niecałe dwa ziemskie lata.
Najciekawsze jest zawsze to, czego nie widać, ale dzisiaj nawet gołym okiem można było to zobaczyć. Światło popielate, pochodzi od Ziemi, a ona sama pożyczyła je od Słońca.
Zgodnie z zapowiedziami Księżyc dzisiaj spotkał się z Jowiszem. Na niektórych zdjęciach udało się (także przy odpowiednim powiększeniu) złapać nie tylko naszego satelitę ale i księżyc Jowisza, Ganimedesa. Pozostałe trzy (Io, Kalisto i Europa) kryły się akurat w blasku planety tuż przy tarczy lub wprost za nią. Oczywiście na takich zdjęciach sa problemy z ostrością, gdyż różnica odległości jest gigantyczna.
Rzadko udaje się sfotografować tak cienki Księżyc i tak nisko nad horyzontem. 23 godziny do nowiu, oświetlona część 1,2%. Odległość od Ziemi 361 120 km.