Księżyc już czwarty dzień po nowiu pokazuje 15% ciała opalanego w Słońcu a resztę w świetle popielatym na ciemno. Dzisiaj miał przyjemność zasłonić gwiazdkę podwójną z Wagi, która ma jesność na granicy widoczności gołym okiem. Do zakrycia doszło już pod horyzontem więc udało się sfotografować tylko zbliżenie. Drugie zakrycie już jest w trakcie – księżyc Jowisza Europa właśnie schowawał się za jego tarczę. Na zdjęciach jest tuż przy niej po prawej. Trzeba wytężyć wzrok.
Pogoda dopisała jak mało kiedy i ostatni przed nowiem Księżyc był bez trudu widoczny już przed szóstą rano. Tak cienki udało mi się złapać dopiero drugi raz w życiu. Nów nastąpi za około 36 godzin a za dwa dni będziemy polować na coś podobnego, tyle, że nad zachodnim horyzontem.
Coraz cieńszy Księżyc zbliża się do nowiu, który nastąpi za dwa dni. Dzisiaj od godziny piątej był jeszcze bardzo dobrze widoczny przy swoich siedmiu procentach oświetlenia, ale najciekawsze będzie jutro. Nisko nad wschodnim horyzontem (na wysokość pięści wyciągniętej ręki) zobaczymy go w fazie 2,5%. Jeżeli oczywiście pogoda się nie popsuje, na co na razie się nie zanosi. 18-tego nastąpi nów i dzień po nowiu będzie podobna szansa zobaczyć go tym razem nad zachodnim horyzontem, chociaż wtedy niebo zaraz po zachodzie Słońca będzie tam jaśniejsze.
Dzisiaj o czwartej nad ranem niebo było jeszcze na tyle czyste, że spotkanie Księżyca z Wenus nie mogło zostać niezauważone. Na dodatek między nimi zmieściła się gromada otwarta gwiazd zwana po polsku Żłóbek. Wszystko to na tle gwiazdozbioru Raka. Co prawda zdjęcia nie sa specjalnie wyraźne ze względu na szybko postępującą mgłę, po niecałej godzinie niewiele już było widać.
Można by pomyśleć, że ktoś ukradł Jowiszowi dwa Księżyce (specjalistów od tego zresztą w kraju mamy) gdy tymczasem one schowały się. Jeden (Ganimedes) za tarczą, a drugi (Io) przed tarczą planety. Tak więc widok tylko dwóch jest dość rzadki. Nasz Księżyc właśnie zalicza pierwszą kwadrę i teraz będzie juz dążył do wrześniowej pełni, która nastąpi 2 września rano. Tak więc możliwie najpełniejszy Księżyc zobaczymy 1 września późno w nocy i 3-go wieczorem.
Dzisiejsze światło popielate Księżyca było dość dobrze widoczne, co prawda ja potrzebuję na to aparatu i lunety, ale rodzina twierdzi, że widzi i bez tego. Dużo lepiej te efekty będą widoczne zimą, ale póki co możemy się nimi cieszyć również teraz.
Trzydniowy Księżyc pokazał dzisiaj tylko swoje 10% ale za to w chmurkach i gałęziach wyglądał dużo lepiej niż zwykle. Na jednym zdjęciu widać chyba światło popielate, przynajmniej tak mi się wydaje. Ktoś, kto ma lepszy wzrok może dojrzy kulę na innych.
Dzisiaj nad ranem Księżyc walczył z chmurami a ja razem z nim. Pewnie ostatnia szansa, bo jutro na pół dnia przed nowiem będzie prawie niewidoczny. Nie jest to najcieńszy Księżyc jaki udało mi się zaobserwować, ale za to atrakcją jest słaba gwiazdka (tuż przy tarczy po lewej) z gwiazdozbioru Raka, oddalona 0 744,65 lat świetlnych od nas. Za parę dni będzie po nowiu i zapolujemy na niego na Zachodzie.
Sierpień rozpoczyna się spotkaniem naszego Księżyca z Jowiszem, którego trzy najjaśniejsze księżyce „ustawiły” się z jednej strony, a czwarty schował się za tarczę. Na dodatek pod spodem widać gwiazdkę ze Strzelca, która nieudolnie udaje „piąty księżyc”. Wszystko to w mglistych chmurkach rozświetlonych ulicznymi lampami i blaskiem Księżyca daje niecodzienne efekty. Niestety właśnie przez to obrazy nie są zbyt ostre.