Im ciemniej, tym więcej widać. Tak to jest z Księżycem po nowiu, kiedy większa jego część oświetlona jest nie bezpośrednio przez Słońce, a przez jego światło odbite od Ziemi, która jak swego rodzaju latarka oświetla Kosmos. Takie widoki powtarzają się co miesiąć i jak tylko jest pogoda warto sobie zerknąć. Szczególnie dobrze wygląda to lornetce, chociaż zdrowym okiem widać również bez przyrządów.
Zbliża się pełnia, ale w najbliższych dniach pogoda może pokrzyżować nam szyki, więc dzisiaj jest okazja zobaczenia Księżyca w wersji 97%. Lutowa pełnia wyniesie 99,9% i wydarzy się 27 lutego o godzinie 9:19:36. Odległość do Ksieżyca będzie wtedy wynosić 374 706 km. Continue Reading
Pełni nie udało się w tym miesiącu w pełni zaobserwować, ale na koniec zza chmur wyjrzał garbaty Księżyc. Właśnie wchodził w głowę panny w gwiazdozbiorze Panny…
Pogoda od dłuższego czasu taka, że można było zapomnieć jak nasz przyjaciel wygląda. Dzisiaj pokazał się tuż przed pełnią. Miejmy nadzieję, że nadchodzące mroźniejsze dni, a szczególnie noce przeczyszczą trochę niebo i będzie można coś więcej zobaczyć.
Mróz taki, że trzęsie się nawet teleskop. Skoro jednak po dwóch tygodniach przerwy jest kawałek czystego nieba to warto zerknąć na „turecki” Księżyc.
Najbliższe dwa tygodnie Księżyc będzie przeszkadzał swoim blaskiem w obserwacjach gwiazd i planet, ale dzisiaj jeszcze dało się złapać księżyce Jowisza. Te cztery, jak mówią – podstawowe, bo ma ich w ogóle ponad sześćdziesiąt. Dokładnej liczby nie warto pamiętać bo i tak wzrośnie. Dzisiaj ich układ jest tak badzo typowy, że obrazek wygląda na dość nudny. Od lewej ustawiły się Ganimedes i Europa, po prawej Io i Kalisto.
Księżyc zachodził dzisiaj na różowo. Jak się trochę ściemniło dała się zauważyć gwiazdka Sadira z gwiazdozbioru Strzelca. Tym razem zdjęcia bez teleskopu, aparatem cyfrowym z powiększeniem optycznym. Continue Reading
Trzynastego w piątek Księżyc, Wenus, Merkury i Spika utworzyły na niebie ciekawy czworobok, którego niestety nie udało się dojrzeć. Ale chwilami chmury odsłaniały co nieco, nawet razem z Wenus pokazał się na jednym zdjęciu.
Księżyc właśnie po pierwszej kwadrze pokazuje przy granicy cienia swoje najpiękniejsze góry i kratery (za kilka dni dobrze będzie widoczny Kopernik). Wszystko zależy od kąta padania promieni słonecznych, kiedy padają na powierzchnię ukoście wtedy powstają cienie wewnątrz kraterów, zupełne niewidoczne w czasie pełni. Jowisz wędruje przez gwiazdozbiór Strzelca i jedna z gwiazdek próbuje udawać piąty księżyc. To jej jednak nie wychodzi, bo nie ustawiła się w jednej linii z pozostałymi. Takie obrazki trzeba zawsze sprawdzać z atlasem, żeby nie zrobić niepotrzebnego alarmu…