Jedyna dzisiejsza „plama” Słońcu poruszała się dość szybko i po sekundzie już nie była widoczna. To Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, która przelatując na tle Słońca pokazała nawet swoje kształty. Żeby to sfilmować musiałem lekko zaspany wyjść jedynie na próg domu. Do tej pory zawsze trzeba było gdzieś jechać w teren. (Filmik trochę się trzęsie, bo wiatr…)
Nie udało się co prawda dzisiaj zobaczyć połączenia Marsa i Merkurego, ale na pocieszenie mamy połączenie Księżyców Jowisza – Io i Ganimedesa. To też nie zdarza się zbyt często a w ciągu ostatnich pięciu lat widziałem coś podobnego tylko raz.
100% – pełnia minęła w dzień a Księżyc przewędrował kolejny kawałek nieba i dzisiaj wschodził nad blokiem mieszkalnym.
Trochę chmurzaste niebo nie pozwalało mu jednak świecić pełnym blaskiem.
Księżyc w pełni, której 100% osiągnie jutro w dzień, próbuje zawczasu przyćmić Jowisza. Ten mimo wszystko się nie daje, bo akurat jest bardzo jasny. A to dlatego, że w najbliższych dniach jego odległość od Ziemi jest najmniejsza z możliwych i wynosi około 630 mln km. Jeżeli chmurki nie będą przeszkadzać można sobie zerknąć. Jutro Kisężyc będzie w połowie między Jowiszem i Saturnem a pojutrze znajdzie się już w pobliżu Saturna. Oczywiście tylko pozornie, bo ten obecnie wędruje ponad dwa razy dalej niż Jowisz!
Gwiazdka HIP 45153 w gwiazdozbiorze Raka jest słaba i widoczna tylko teleskopem, a na dodatek oddalona o prawie 400 lat świetlnych. Wyszukanie jej byłoby niezwykle trudne, gdyby nie fakt, że o 23.23 chowała się za nieoświetloną część tarczy Księżyca. Najbliższy moment złączenia na ostatnim zdjęciu pochodzi z niecałej minuty przed zakryciem (23.22)
Wieczór zaczął się od zachodu spłaszczonego Słońca za którym podążał cienki Księżyc. Spłaszczenie tarczy słonecznej nisko nad horyzontem wywołane jest tym, że promienie z dolnej części tarczy przechodzą przez gęstsze warstwy atmosfery ziemskiej niż te z górnej części, załamują się inaczej i dochodzą do nas z przesuniętych nieco kierunków. Księżyc ma dzisiaj 6,5 % i jest w trzecim dniu po nowiu.Widać już kratery na granicy cienia i światło Ziemi odbijające się od jego powierzchni, tzw. popielate. Warto uświadomić sobie, że oglądana z Księżyca Ziemia w pełni jest o wiele większa i jaśniejsza niż on widziany z Ziemi w czasie pełni. Ziemia potrafi więc rozjaśnić Księżycową noc o wiele bardziej.
W czerwcu Jowisz będzie już widoczny w pierwszej połowie nocy i jego blask może początkowo osłabiać późny zmrok a także rosnący Księżyc. Jednak w II połowie miesiąca warunki do obserwacji będą już dużo lepsze.